ارز دیجیتال هر ارزی است که منحصراً به شکل الکترونیکی در دسترس است. نسخه های الکترونیکی ارز در حال حاضر بر سیستم های مالی اکثر کشورها غلبه دارد. به عنوان مثال، در ایالات متحده،پول فیزیکی ایالات متحده در گردش تنها حدود یک دهم کل حجم پول است. مابقی در سپرده های مختلف بانکی به شکل الکترونیکی نگهداری می شود.
ارزهای رمزنگاری شده با استفاده از فناوری به نام بلاک چین کار می کنند. بلاک چین یک فناوری غیر متمرکزاست که در بسیاری از رایانه ها گسترش یافته و تراکنش ها را مدیریت و ثبت می کند.بخشی از جذابیت این فناوری امنیت آن است.
ارزهای دیجیتال این پتانسیل را دارند که طرز تفکر جامعه در مورد پول را کاملاً تغییر دهند. ظهور بیت کوین ، اتریوم و هزاران ارز رمزنگاری شده دیگر که تنها به شکل الکترونیکی وجوددارند، بانک های مرکزی جهانی را به تحقیق درباره نحوه عملکرد ارزهای دیجیتال ملی سوق داده است.
ارز دیجیتال هرگز شکل فیزیکی نمی گیرد. همیشه در یک شبکه کامپیوتری باقی می ماند و از طریق ابزارهای دیجیتالی مبادله می شود.
به عنوان مثال، به جای استفاده از اسکناس های فیزیکی دلار ، با انتقال ارز دیجیتال به خرده فروشان بااستفاده از دستگاه تلفن همراه خود خرید انجام می دهید.
به دنبال راه اندازی موفقیت آمیز ارزهای رمزپایه غیرمتمرکزمانند بیت کوین و اتریوم ، که ارزش خود را ذخیره می کنند اما توسط هیچ مقام مرکزی اداره نمی شود، دولت ها و بانک های مرکزی در سراسر جهان در حال بررسی امکان ایجاد ارزهای دیجیتالی خود هستند که معمولاً به عنوان ارزهای دیجیتال بانک مرکزی شناخته می شوند.